کتاب نگاهم کن ! خیالم کن !

یوریک کریم مسیحی در مقدمه این کتاب می نویسد:

«برای نوشتن کتاب «در جهت عکس»، که می‌توانم آن را جلد نخست کتابی بدانم که در دست دارید، نگاه و توجه‌ام به طور عمده به عکس‌های مشهور بود؛ هر چند غیر مشهور نیز بینشان کم نبود. عکس‌هایی آشنا هم برای اهل فراهنگ و هنر، و هم کمابیش برای همه.

عکس‌هایی که معنا و مفهوم آن‌ها، و تاویل و تفسیرشان، بار‌ها از سوی نویسندگان و منتقدان و عکس‌شناسان کاویده شده بود و امیدم بر آن بود که بتوانم نگاهی نو و شخصی بر آن‌ها بیفکنم. اما در نگاهم کن! خیالم کن» اغلب بر روی عکس‌هایی نه چندان آشنا دست گذاشته‌ام، هر چند عکس‌های آشنا نیز بینشان کم نیست.

از همین روی به جست‌و‌جوی بی‌شمار عکس رفتم برای گزیدن و برگزیدن چند ده تا از آن‌ها برای «نگاهم کن! خیالم کن!». نتیجه جست‌و‌جویم در میان هزاران عکس قدیم و جدید مواجه شدنم با واقعیتی بود که عکاسی داشته از پیدایی‌اش تا کنون بی‌سر و صدا مرتکبش می‌شده است.

مرور چند هزار عکس را برای برگزیدن و برگزیدن چند ده تا از آن‌ها برای «نگاهم کن! خیالم کن!» من را چنان با سیمای خونین دنیای امروز مواجه کرد که پس از هر گردشی و بازگشتن به میز کارم روان خود را افسرده و سیمای خود را خونین می‌دیدم.

این، حقیقت و واقعیت زندگی سیاسی و اجتماعی معاصر دنیای ماست. دنیایی که ما در ملتهب‌ترین منطقه آن زندگی می‌کنیم. پس، مواجهه ما با عکاسی نیز به قرار شیوه زندگی ما، تأویل ما از زندگی خود و زندگی پیرامونیانمان خواهد بود. زندگی‌ای انباشته شده با خبر و عکس قتل‌ها، ترور‌ها،

بمب‌گذاری‌ها، و هرگونه حادثه شرارت بار دیگر. پس، به این اعتبار نگاه من به عکس‌های «نگاهم کن! خیالم کن!» نیز بر اساس تفسیر و تأویل و نگاه و خوانش شخصی‌ام، و توجه و حساسیتم نسبت به زندگی و آلام، و در صورت وجودش خوشی‌ها و شادی‌های مردمان بوده است.»