کتاب فتوژورنالیسم (2 جلدی)

کتاب فتوژورنالیسم

پیشگفتار
آیا کسی هست که بتواند آینده فتوژورنالیسم را پیش بینی کند؟ تا به حال بارها مرگ آن را اعلام کرده اند. با ظهور تلویزیون در حدود شصت سال پیش، رابرت کاپا عکاس سرشناس جنگ و عضو هیئت مؤسس آژانس مگنوم، اظهار داشت که فتوژورنالیسم کارش تمام است. او در اشتباه بود.

عده ای مرگ فتوژورنالیسم را در پایان فعالیت هفته نامه لایف دیدند. آنها هم اشتباه کردند.

آنان که پیوسته نفوس بد می زنند، بسته شدن شمار زیادی از روزنامه های عصر را فصل پایانی فتوژورنالیسم خواندند. می بینیم که چنین نشد، آنها هم اشتباه می کردند.

شماری نیز پیشگویی می کنند که با گسترش شبکه های جهانی، عکاسان در آینده به جای دوربین عکاسی از دوربین ویدئویی استفاده خواهند کرد و ویدئو جای عکس را خواهد گرفت.

فتوژورنالیسم بعد از گذشت نزدیک به شصت سال از پیشگویی کایا، زنده و سرحال است. در حقیقت توسعه شبکه جهانی به انتقال سريع اطلاعات موجود کمک کرده است. در بسیاری از پایگاهها، برای ارائه اطلاعات، از عکس استفاده می شود. در صفحه های وب هم، درست مانند مطبوعات، نوشته ها برای جذب خوانندگان به عکس نیازمندند.

منابع سنتی خیر مانند واشنگتن پست، نیوزویک، نیویورک تایمز، ان بی سی، و سی ان ان همگی پایگاه اینترنتی دارند و عکس و خبر در اختیار می گذارند، پیوند عکس و نوشته همچنان مؤثر ترین شیوه گزارش است.

رشد سریع صفحه های شخصی وب امیدبخش است. امروزه عکاسان برای انتشار آثارشان فقط وابسته به مطبوعات نیستند. آنان می توانند به یاری اینترنت آثارشان را منتشر کنند. عکاسان محدود به عرضه یک یا دو عکس برای هر گزارش (آن طور که در مطبوعات رایج است) نیستند، آنها می توانند ده حتی صد عکس از جاری شدن سیل در هند یا از بازی تیم فوتبال برزیل ارائه کنند. |

به واسطه اینترنت، دسترسی میلیونها نفر در سراسر جهان به تصاویری که بر صفحه کامپیوترهایشان ظاهر می شود، امکان پذیر شده است، تصاویری که دیگر نه آژانس های عکس در گرفتن آنها دخالت می کنند و نه کسی آنها را سانسور می کند. شبکه سی ان ان امکانی را برای همه کاربران فراهم کرده است که می توانند پیش از رسیدن خبرنگاران و عکاسان با ساده ترین امکاناتی که در اختیار دارند از رویدادهای ناگهان عکس و تصویر ویدئویی تهیه و آن را در بخشی به نام

i – report ارائه کنند. شرایط ایجاد دگرگونی برای فتوژورنالیسم بیش از هر زمان دیگر آماده است.

دیرک هالستد می گوید، «اگر تغییر نظام عکاسی از فیلم به دیجیتال را به زلزله ای پنج ریشتری تشبیه کنیم، دگرگونی هایی را که در آینده نزدیک در عکاسی رخ خواهد داد باید زلزله ای ده ریشتری به شمار آورد.»

هالستد پیش بینی می کند که دوربین ویدئویی جای دوربین عکاسی را خواهد گرفت و یا دوربین های عکاسی مجهز به ضبط صدا و تهیه تصاویر ویدیویی خواهند شد.

معنای این گفته ها این نیست که عکس جای خود را به تصویر متحرک خواهد سپرد. دوربین های جدید و امکانات جدید، عکاس را قادر خواهد کرد که پس از تهیه تصاویر ویدیویی که همراه با صدا خواهد بود، عکس ها را از میان تصاویر ویدیویی انتخاب کند.

روزنامه دالاس مورنینگ هم اکنون عکاسان خود را مجهز به دوربین ویدیویی کرده است و با ابزار جدیدی که در اختیار دارد عکس هایی با کیفیت بالا را از تصاویر ویدیویی استخراج می کند.

مخالفت کسانی که وقوع چنین رخدادهایی را ناممکن می دانند، اگر از سر علاقه مفرط به عکاسی و تعصب نباشد، قطعا بدان سبب است که امکانات فنی فعلی را معیار ارزیابی قرار می دهند. به گفته دیوید لیسون دوربین ویدیویی بی تردید جایگزین دوربین عکاسی خواهد شد و برای عکاس افق های جدیدی را خواهد گشود.

عکس با نظام چند رسانه ای سر و کار پیدا خواهد کرد. واقعیت های نوین نقش فتوژورنالیست را تغییر خواهد داد. اما یادمان باشد که تکنولوژی عوض می شود، رسانه تغییر می کند، اما نیاز به یافتن خبر و انتقال آن دگرگون نمی شود. نیاز به دید و چشم تیزبین عکاس همچنان بر جا خواهد ماند. فتوژورنالیست با دوربین گزارش می کند. کار او کاوش در خبرها و تهیه گزارش در قالب تصویر است. امروزه عکاس خبری باید مهارت

گزارشگر جست وجوگر و اراده خبرنگار در حال مأموریت را با قدرت تشخیص نویسنده خبر در هم آمیزد. در عصر تصویر، فتوژورنالیست در رقابت با تلویزیون باید بر تصویر تأکید بیشتری کند. از همین روست که ما امروز تصاویر بیشتری را در نشریات می بینیم و شاهد رقابت تنگاتنگ آژانس های عکس و روزنامه ها برای به دست آوردن تصاویر بهترهستیم. نیاز فزاینده به استفاده از عکس، فرصت های شغلی فراوانی را برای فتوژورنالیستها- عكاسانی که می توانند راوی قصه های خود با دوربین باشند- ایجاد کرده است. عکس فقط ابزار کمکی خبر نیست و یا به قصد تزیین و شکستن فضای سنگین و سیاه حروف چاپی در نشریه گنجانده نمی شود. عکس خود به تنهایی ابزاری است برای گزارش مؤثر و موجز شرایط انسانی.