کتاب ذهن عکاس

عكاسی در مسیر دستیابی صریح و بی‌واسطه به موضوع مورد نظر، بسیار خوب عمل می كند. چیزی در مقابل دوربین قرار دارد؛ بنابراین می‌توان عكاسی كرد و تصویری از آن را ـ با اندیشه یا بدون اندیشه ـ در اختیار گرفت. انجام این مهم به طور معمول ممكن است سبب حصول كارهای بزرگی گردد، اما تفكر آغاز كار، تضمین‌كننده نتیجه بهتر است.
در مقدمه کتاب آمده است: «در عکاسی، رسمی رواج یافته که توضیح و نگارش جدی، در خطاب به مخاطب بی طرف است-افرادی که قرار نیست پا فرا گذارند و چیزی مشابه را برای خود تجربه کنند. فکر نمی‎کنم هنگامی که سوزان سانتاگ کتاب «درباره عکاسی» را نوشت، توقع داشت خوانندگانش خود را با مقوله عکاسی درگیر کنند. او کارش را با این پیش فرض آغاز نمود که خوانندگان به عکس‎هایی که پیشتر گرفته شده نگاه خواهند کرد: «… فراگیری با عکس … گلچینی از عکس‎ها … جمع‌آوری عکس، جمع‌آوری دنیاست». زمانی که او از عکاسی مردم عادی بحث می­کند، از آن به مثابه یک پدیده اجتماعی سخن به میان می‌آورد.
… مخاطب عکاسی خود، عکس تهیه می­کند! دردناک است. هنرمندان به ندرت در مورد این قضیه حس خوبی دارند، اما این شیوه‌ای تثبیت شده است و تصور می­کنم زمان مناسبی است که خوانش عکس را با برداشت عکس همراه کرد.»

این کتاب نقطه‌ای را که کتاب «چشم عکاس» در آن متوقف شد از سرمی‌گیرد تا به این ترتیب نگاهی به شیوه‌های متفاوت کاربرد تکنیک‌های بیشمار ترکیب بندی بیاندازد. در اینجا و در ترکیب بندی، تاثیرات لنز، زمان بندی و نور نیز دخیل شده تا سبک خاصی از عکس را ایجاد کند.

فهرست:

فصل ۱: هدف
لایه‌های موضوع، خوب جلوه نمودن، زیبایی متفاوت، هیولاهای خفته، کلیشه و کنایه، ارتقای امور پیش‌پاافتاده، آشکارگی
فصل ۲: اسلوب
گستره بیان، تعادل کلاسیک، همسازهها، هدایت نگاه، تقابل، سبک گرافیک نازل، مینیمالیسم، سبک گرافیک والا، بی‌نظمی طراحی شده
فصل ۳: فرآیند
قالب‌های تصویر، ترکیب‌بندی تعاملی، زمان و حرکت، نگاه، فراواقع نمایانه، غنی و پرمایه، تحلیل رفته، روشن