در این روزها برخی از عکاسان به این معتقد هستند که دیگر نیازی به نورسنج‌های دستی نیست، و دلیل آن هم این فلسفه است که میگویند در عکاسی دیجیتال اگر عکسی تاریک است آن را روشن‌تر کنید و اگر عکسی روشن است آن را تاریک‌تر کنید. من به شدت با این گفته مخالفم، اگر شما اهل اندازه‌گیری دقیق هستید، پس حتما به یک نورسنج دستی نیاز دارید. این یک حقیقت است که چشمان تیزبین بعضی عکاسان امکان تنظیم نسبت نور را به آنها میدهد، اما حتی بهترین نورپردازان برای رسیدن به نور مطلوب در قیاس با یک عکاس دارای نور سنج باید وقت بیشتری را صرف کنند. همچنین هیچ راهی برای تکرار دوباره یک نورپردازی خاص استفاده شده در یک عکس در عکس دیگر وجود ندارد مگر آنکه شما بتوانید خروجی هر نور را به صورت جدا ذخیره کنید. در زیر روش استفاده از نورسنج در یک عکاسی فشن با استفاده از چند شاخه نور را به شما نشان خواهم داد.
پس زمینه سفید
هدف: میخواهم که پس زمینه کاملا سفید باشد و مدل در کناره‌های خود دارای هایلایت باشد، نور اصلی در سمت راست و نور دوم در سمت چپ دوربین قرار داشته باشند.
اجرا: در ابتدا من یک f-stop برای مدل خود انتخاب کردم. اگر f/11 نوردهی مطلوب من است، پس زمینه باید در حدود f/19 یا 1.5stop روشن تر باشد. من از نورسنج دستی سکونیک L558R با مدول RT-32 به این دلیل که امکان سنجش یا فعال‌سازی پاکت ویزارد‌ها را دارد استفاده میکنم. من نورهای پس زمینه خود را به صورتی قرار دادم که نورسنج مقدار f/16.5+-0.2 را در تمام پس زمینه از بالا به پایین و از چپ به راست بخواند. سپس آنها را خاموش کردم و نور اصلی خود را برمبنای خروجی f11 تنظیم کردم. در آخر خروجی نور دوم خود را که یک parabolic umbrella 67 اینچی بود در حدود stop1.5 پایین ترf 6.7 تنظیم کردم. زمانی که همه نورها تنظیم و در محل خود قرار گرفته بودند، نوردهی کل در حدود f.13 بود، که این امر به دلیل برآیند کل ویژگی‌های نورها بود.
تصویر بالا نشان دهنده نورسنج دستی در سه حالت این عکاسی است، و چیزی که در نهایت با این تنظیمات به آن رسیدیم: f/13,ISO 100, 1/250Second . خواندن دستگاه تا قبل از اینکه بفهمید چگونه اطلاعات را نمایش میدهد ممکن است گیج کننده باشد. عدد بزرگ همواره یک استاپ کامل و عدد کوچک پس از آن یک دهم استاپ را نشان میدهد.
چپ: تنها نورهای پس زمینه. دستگاه مقدار 16.4 یا f/19 را نشان میدهد. دقت کنید که نور سنج یک استاپ روشن‌تر است.
وسط: تنها نورهای پس زمینه. نورسنجی در محلی انجام شده که مدل باید بایستد. مقدار قرائت به سختی 4.2 یا f/4.5 است. دقت کنید که در حالی که مدل در سایه کامل است پس زمینه کاملن سفید است.
راست: زمانی که همه نورها روشن است قرائت در محلی که مدل باید بایستد برابر 11.2 یا f/13 است. دقت کنید که نور سنج بهترین نوردهی را دارد.
پس زمینه خاکستری
هدف: در اینجا من میخواهم از یک منبع نوربزرگ با زاویه‌ای استفاده کنم که تمام مدل را روشن کند. چیزی بین نورپردازی صدفی و رمبرانت و نور پس زمینه نیز به گونه‌ای باشد که این تصور را ایجاد کند که دنباله نور اصلی است. رفلکتورهای بزرگ در سمت راست دوربین هم سایه ها را پر می‌کنند.
اجر: از آنجا که میخواهیم با کمترین تغییرات دوربین از یک طراحی به طراحی دیگر برویم، من نوردهی کل را همان f/13 در نظر میگیرم. این بار با نور اصلی شروع می‌کنیم. من برای نور بالایی f/10 و برای نور پایینی f/6.5 را در نظر میگیرم که در مجموع خروجی معادل برابر f/11 خواهد بود. بعد از آن به سراغ نور پس زمینه میروم و با آزمون خطا آن را امتحان میکنم تا زمانی که از نتیجه راضی باشم که در این مورد f/7.1 بود.
پس زمینه سیاه
هدف: من یک بازتاب دایره‌ای بزرگ در چشم‌ها و نورهای کناری اندکی روشن‌تر از نور اصلی میخواهم.
اجرا: من باید به بهترین چیزی که می‌توانستم از این طراحی بدست بیاورم راضی باشم. حتی در کمترین میزان توان رینگلایت Profoto a7-Pro نوردهی f.22 را در فاصله 4 فوتی از مدل میدهد و من میخواهم بدون استفاده از فیلتر ND تا جایی که امکان دارد نور را به مدل
نزدیک کنم. 4 فوت نزدیکترین جایی است که می‌توانم نور را قرار دهم و نوردهی مناسب داشته باشم. همچنین نورهای کناری 2 تا 3 استاپ روشن‌تر از نور اصلی هستند.
مترجم: مهران شوشتری
